جاجیم بافی نوعی بافته سنتی ضخیم است که زنان روستایی با خلق آن علاوه بر به نمایش گذاشتن ذوق، سلیقه و هنر خویش به اقتصاد خانواده نیز کمک می کنند.این هنر سنتی زیبا در خراسان جنوبی به ویژه روستای روم، چاهک موسویه و آرین شهر قدمتی چند ساله دارد و تاکنون به شیوه مادر و فرزندی از نسلی به نسل بعد آموزش داده شده است.ولی متاسفانه نبود نظارت کافی بر کمیت و کیفیت کار تولیدکنندگان خانگی و برخی بی توجهی ها به این قشر باعث شده، این هنر در چند سال گذشته با رکود اقتصادی مواجه و یا در بسیاری از روستاهای منطقه به فراموشی سپرده شود.در حال حاضر جاجیم بافی در روستای روم بیشتر حول محور تولید جاجیم به روش صنعتی به گردش درآمده و رونق بسیاری هم در بازارهای داخلی و خارجی دارد.در این میان باید سعی کرد تولیدات صنایع دستی روستایی به حیطه فراموشی سپرده نشود و این هم همت مسئولان را می طلبد که با ترغیب زنان روستایی و روی آوردن آن ها به تولیدات سنتی با اعطای وام بدون بهره و یا کم بهره زمینه رشد و توسعه این هنرها را فراهم کنند.در گذشته نخ مورد استفاده برای بافت جاجیم از پشم گوسفندان تهیه می شد و با رنگ رزی در دیگ های مخصوص به نخ هایی با رنگ های بسیار زیبا تبدیل می شد که برای بافت جاجیم از آن استفاده می کردند.در ابتدا کارگاه مورد نظر را در کنار دیوارهای بزرگ آماده می کردند و سپس با جمع آوری کارگاه و انتقال آن به منزل و در اتاقی مخصوص و با حفر گودی و ایجاد دو پایه در دو طرف و بستن بقیه کارگاه به دیوار رو به رو بافت جاجیم را آغاز می کردند.در پایان کار هم با توزیع شیرینی و فرستادن صلوات جاجیم بافته شده را برش می زدند و برای فروش یا به عنوان روکشی برای لحاف در جهیزیه به دختران از آن استفاده می کردند./ر.خراسان
لینک ثابتنظرات شما ()